Kontekst historyczny

Wraz z przyłączeniem Austrii do Niemiec w marcu 1938 roku potęga Niemiec zaczęła także szybko adaptować i eksploatować przemysł austriacki do celów zbrojeniowych. W tym czasie Steyr- Daimler – Puch AG było jedną z największych firm zajmujących się obróbką metali w Austrii.

Firma już w 1938 roku została włączona do Reichswerke Hermann Göring i rozwinęła się poprzez pomoc finansową najważniejszych sektorów przemysłu zbrojeniowego. Przedsiębiorstwo w tych czasach produkowało pojazdy wojskowe, motocykle i rowery, karabiny i pistolety maszynowe, czołgi, silniki do samolotów i łożyska kulkowe. Z powodu przygotowań wojennych Niemiec produkcja łożysk kulkowych gwałtownie wzrosła od 1933 roku i podczas II Wojny Światowej przemysł lotniczy stał się jednym z najważniejszych odbiorców łożysk kulkowych.

Reżim Nazistowski oraz wytwórcy przemysłu zbrojeniowego zareagowali na brak pracowników spowodowany wojną poprzez ogromne wykorzystywanie pracowników pochodzących z obcych krajów, więźniów wojennych oraz więźniów obozu koncentracyjnego zmuszając ich do pracy od 1942 roku. Z tego powodu wiele podobozów zostało utworzonych dookoła już istniejących obozów koncentracyjnych. Aż do końca wojny obóz koncentracyjny w Mauthausen był pierwszym obozem koncentracyjnym powstałym na terytorium Austrii, w sierpniu 1938 roku.  Rozrósł się aż do 40 podobozów, gdzie więźniowie byli przede wszystkim wykorzystywani jako siła robocza w przemyśle zbrojeniowym i przy budowie zakładów produkcyjnych. Na przełomie 1941/42 roku Steyr- Daimler- Puch stał się pierwszą fabryką zbrojeniową, która wykorzystywała więźniów obozu koncentracyjnego przy produkcji materiałów zbrojeniowych na austriackiej ziemi. Steyr-Münichholz jest przykładem firmy, dla której stworzono podobóz obozu koncentracyjnego w Mauthausen w marcu 1942 roku.